Menu
Zoek
Contact

Mag ik mijn huisdier begraven? Regels

27 februari 2024
Leestijd: 2 min

Het verlies van je hond, kat, konijn of ander dier kan overweldigend zijn. Velen vinden het een troostende gedachte om hun trouwe metgezel in de eigen tuin te begraven, anderen laten hun huisdier cremeren. Maar wat is er wettelijk precies toegelaten?

Jarenlang delen we lief en leed met onze huisdieren: ze bieden ons vriendschap, een trouwe aanwezigheid, troost bij een verlies. Wanneer ze er zelf niet meer zijn, kan dat heel pijnlijk zijn. Zorgen voor een mooie laatste rustplaats, bijvoorbeeld in de eigen tuin, kan helpen in dat verdriet.

Huisdier begraven in eigen tuin

Wil je je huisdier in je eigen tuin begraven? Check dan eerst of volgende voorwaarden zijn voldaan.

Toegestaan

  • Het dier overleed aan een natuurlijke dood.
  • Het politiereglement van je gemeente staat dit toe.
  • Je bent huiseigenaar of je huurt en krijgt toestemming van de eigenaar van je huurwoning.
  • Het gaat om een klein gezelschapsdier dat minder dan 10 kg weegt.

Niet toegestaan

  • Het dier overleed aan een besmettelijke ziekte.
  • Het politiereglement van je gemeente verbiedt het.
  • Je huurt en de eigenaar van je huurwoning staat het niet toe.
  • Het gaat om een dier dat meer dan 10 kg weegt of om een hobbydier (paarden, schapen, kippen,...)

Zijn er geen belemmeringen om je poes of hond te begraven onder de boom waarin ze zo vaak klom of langs het gazon waar hij naar hartenlust kon graven? Houd dan rekening met de volgende praktische richtlijnen:

  • De diepte van het grafje moet minstens 0,5 m zijn. Dit om te voorkomen dat (wilde) dieren het lichaam zouden opgraven.
  • Zorg voor zanderige grond. De grond mag in ieder geval niet klei- of leemachtig zijn, omdat dit de ontbinding verhindert.
  • De stoffelijke overschotten moeten in biologisch afbreekbaar materiaal worden geplaatst of gewikkeld voordat ze worden begraven. Vermijd plastic zakken of andere slecht afbreekbare verpakkingen die schadelijk zijn voor het milieu.

Markeer het graf om de locatie te onthouden. Je kan er een mooi herdenkingsplekje van maken als herinnering aan de viervoeter die je nu zal moeten missen.

Crematie en dierenbegraafplaatsen

Als begraven in de eigen tuin geen optie is, overweeg dan crematie bij een dierencrematorium. Daarnaast bestaan er dierenbegraafplaatsen waar huisdieren hun laatste rustplaats kunnen vinden. Op de website van Ovam vind je een lijst van de daartoe erkende crematoria en dierenbegraafplaatsen in Vlaanderen.

Indien je huisdier bij de dierenarts is overleden, kan die het dier tijdelijk in zijn praktijk bewaren en daar laten ophalen door een erkend ophaler. Als je diertje thuis stierf, mag de dierenarts het enkel meenemen als hij daarvoor een vergunning heeft.

Daarnaast hebben heel wat gemeenten een centrale inzamelplaats waaraan een georganiseerde ophaling is gekoppeld. De gemeentelijke milieudienst kan je hierover informeren. Ook wanneer je een overleden dier vindt, langs de weg bijvoorbeeld, en je weet niet wie de eigenaar is, neem je best contact op met de gemeente waar je het dier hebt aangetroffen.

Samen met je huisdier begraven worden

Sinds maart 2024 laat de Vlaamse wetgeving toe dat huisdieren samen met hun overleden baasje begraven worden, voor zover dat in het gemeentelijk reglement werd opgenomen. Wat is er nu mogelijk?

  • Bij begraving van de overledene, dat de urne met de as van een of meerdere eerder overleden gezelschapsdieren samen met de overledene in de kist wordt geplaatst en begraven, of samen met de lijkwade wordt begraven.
  • Wordt het baasje gecremeerd, dan kunnen beide urnes samen in een urnenveld worden begraven of in het columbarium worden geplaats.

Er zijn wel een aantal voorwaarden:

  • Het begraven van de urne van het huisdier moet gelijktijdig met die van de eigenaar plaatsvinden.
  • Mens en dier moeten altijd in een apart daartoe bestemd crematorium gecremeerd worden.
  • De assen mogen niet vermengd worden.

Baasje en trouwe vriend kunnen zo voor altijd samen rusten.