Een oase van troost

Laat je inspireren door Steffi

Steffi (53 jaar) zet na het overlijden van haar mama haar levenswerk verder: de aanleg en het onderhoud van haar prachtige tuin.

“Na het overlijden van mama werd ik soms overvallen door hevige huilbuien. Die luchtten aanvankelijk op, maar na een tijdje begonnen ze zwaar te wegen. Op een dag besloot ik mijn verdriet even aan de kant te zetten en in de tuin te gaan werken. De groene oase die door mama zo liefdevol was aangelegd met bijzondere bomen en planten. Ik begon eraan met een klein hartje, want ik had absoluut geen groene vingers, maar wilde die prachtige tuin toch heel graag in stand houden als eerbetoon en levende herinnering aan haar.

Inmiddels blijkt dat tuinieren ongelooflijk helpend is. Ik heb er plezier in gekregen om met mijn handen in de aarde te wroeten. En als ik in de tuin ben, voel ik me ongelooflijk verbonden met mama. In gedachten vraag ik haar dan om hulp en advies en zie ik haar trotse blik dat alles blijft groeien en bloeien, net zoals toen ze nog leefde. Als ik werk in de tuin mis ik haar niet minder, maar het maakt mijn verdriet wel draaglijker”.